DIM KEF

Ο όρος “ανόργανη χημεία” άρχισε να καθιερώνεται περί τα τέλη του 18ου αιώνα, ακριβώς την ίδια εποχή που είχε επικρατήσει πλέον η θεωρία περί της αφθαρσίας της ύλης. Αρχικά είχε δοθεί ιδιαίτερο βάρος στα στοιχεία εκείνα που συνδέονταν με έμβιους οργανισμούς των οποίων και ακολούθησε η ταυτοποίησή τους. Στη συνέχεια άρχισε η έρευνα και η μελέτη των διαφόρων στοιχείων και ενώσεων που δεν περιείχαν άνθρακα μέχρι που καθορίστηκαν επακριβώς οι διάφορες δομές τους.
Μετά και απ΄ αυτό ακολούθησε μια ύφεση των ερευνών αυτού του χώρου μέχρι που αποκαλύφθηκαν νέες χαρακτηριστικές ενώσεις που κέντρισαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Τέτοιες ενώσεις για παράδειγμα ήταν οι γνωστές σήμερα ως «βοράνια», (ενώσεις βορίου με υδρογόνο), που παρουσιάζουν μοναδικές χημικές δομές. Συνεχιζόμενων των ερευνών αναπτύχθηκαν κεραμικά με πολύ μεγαλύτερες αντοχές που μπορεί ν΄ αντικαταστήσουν ακόμη και χάλυβα.

Οργανική Χημεία ονομάζεται ο κλάδος της Χημείας ο οποίος μελετά τη δομή, τις ιδιότητες, τη σύνθεση, τις αντιδράσεις και την παραγωγή των ενώσεων του άνθρακα που περιλαμβάνουν τους υδρογονάνθρακες και τα παράγωγά τους^[1], με ορισμένες εξαιρέσεις (δείτε παρακάτω ποιες και γιατί). Αυτές μπορεί να περιέχουν και άλλα χημικά στοιχεία εκτός του άνθρακα, όπως το υδρογόνο, το άζωτο, το οξυγόνο, τα αλογόνα, το θείο, τον φωσφόρο, το πυρίτιο, το βόριο καθώς και διάφορα μέταλλα ή και μεταλλοειδή